Bossche bol went wrong

Heerlak hoor, staycation in de mooiste uithoeken van NL. Ronald en ik hebben in elk geval mooie roadtripjes achter de rug in de driehoek Groningen, Amsterdam en Den Bosch. 

Zullen we dit blog meteen even wijden aan laatstgenoemde, meest zuidelijke puntje van de staycation-driehoek, namelijk Den Bosch? Want wat wij daar mee hebben gemaakt, daar kunnen amateur-sensatiezoekers nog een puntje aan zuigen.

Het zit zo. Voor het laatste weekend van Ronald’s verkansie hadden we als mooie afsluiter een weekend Valkenburg geboekt, samen met onze lieve vrienden Ray en Dien. Zul je net zien. Boekt Ronald een hotel, en precíes de dag erna besloten de weergoden om hun voorraadje whirlpools te legen boven euh Valkenburg. Dus moesten we rap schakelen naar plan B. Maar wel een heul toffe plan B. Plan B klinkt een beetje als B-kwaliteit, maar Plan B bij ons betekent: nóg beter dan plan A, snap jij snap ik.

Anyway. Nadat ik een veto had uitgesproken over het onzalige idee om naar zielloos Eindhoven city te gaan (sorry Ray), stond daar opeens Den Bosch in de shine. Ronald boekte nog relatief snel een GEWELDIG hotel, namelijk het Best Western Plus (die toevoeging van dat plusje, dat deed het ‘m hoor), midden in het Bossche centrum. Ik kan je vertellen, we telden de dagen af alsof we nog nooit een stap buiten Roffa hadden gezet. Ja mang, echt superoverdreven maar alles met een goed hart, ja toch.

Het hotel had echt een classy voorkomen, Een witgeschilderd breedsprakig pand met statige raampartijen in front én triple A-gesitueerd vlak onder de rook van de Sint Janskathedraal. In combinatie met de bierwalmen van de Horeca Parade, dé Bossche terrassenstrip op slechts één koprol van het hotel vandaan, en je hebt me hoor. Echt nothing more to wish for mensen. Maar ai. Al bij het inchecken werden we geconfronteerd met een dikke bonusaftrek voor het hotel: onze kamer bleek namelijk nog niet schoongemaakt te zijn. Dus dumpten we onze luggage in de wél schone kamer van Ray en Dien en zijn toen even de stad ingedoken. Ruim anderhalf uur later keerden we terug naar het hotel. Want je bent op gegeven moment toch echt toe aan je eerste fashionverantwoorde kledingwissel van het weekend ja toch. Bleek onze kamer nog steeds niet klaar. Gelukkig, voordat ik mezelf in een hoekje kon draperen met rolling eyes, kregen we van het hotelmeisje gratis drankjes aangeboden. Die bonuspuntaftrek werd met deze actie gelijk weer ongedaan gemaakt. Netjes. 

Daarna genoten we met z’n viertjes optimaal van Den Bosch. Geshopt, de pretty kathedraal bewonderd, goed gegeten, drankjes gedronken, the works. Ik kan hier in detail over gaan schrijven, maar is lang niet zo spannend als met wat er the day after gebeurde. Zal ik ff verder lullen en dat jullie luisteren? Luister dan. De dag van het uitchecken wilde Ray nog even melding maken van smerige lakens. Wat bleek: in het bedtextiel zaten ingesleten vlekken. Geen kleine vlekken, maar vrij zichtbare onsmakelijk uitziende apparaten. Die vlekken kwamen Ray en Dien uiteraard pas tegen toen ze gingen slapen. Niemand checkt een bed vantevoren, want je gaat er vanuit dat je kamer crisp&clean is. Toch? Nou ben ik niet afgestudeerd in de Vlekologie, maar lakens met dit type vlekken hebben maar één accurate bestemming en dat is de vuilcontainer. Die vlekcheck doe je als je de kamers schoonmaakt en moet direct zijn opgevallen bij het opmaken van de boxsprings. Moet het schoonmaakpersoneel soms een nieuwe bril van Hans Anders of zijn ze gewoon lui en onverschillig geweest? Ik denk het laatste. Maar daar gaat het even niet om. Waar het om gaat, is dat Ray bij uitchecken netjes melding maakte van de vlekken in de lakens. Ok, ok, voor de grap zei ik nog: ‘dat wordt een volgend rondje gratis drankjes voor ons’. I mean, we blijven Hollanders, dusch we willen overal vet voordeel uit halen. 

Er is een populaire uitdrukking die van toepassing is op wat er toen gebeurde en die luidt: ‘Well, that escalated quickly.’

Want van het een op andere moment haalde het hotelpersoneel de hotelmanager erbij. En werd de kamer op de bewuste lakens gecheckt. Oh, en kennen jullie de begrippen klantgerichtheid en serviceverlening nog? En dat je als dienstverlener in eerste instantie altijd hulp biedt, iets corrigeert of compenseert voor geleden schade of hinder? In dit geval zoiets betrekkelijk onschuldigs als vlekken in lakens. Met de nadruk op onschuldig inderdaad. Want het enige wat Ray wilde, is gewoon melding maken van smerige lakens. Want wie wil die nou? Precies níemand. Klant blijft koning hoor. Beter neem je dat als hoteleigenaar als puntje van verbetering mee en koop je snel een partij nieuwe beddenspul bij de Zeeman aan de overkant van de straat en klaar. Niets aan de hand.  Toch?

Zullen we even teruggaan naar het punt klantgerichtheid? Want de hotelbazin richtte zich dan wel op Ray (en Ronald), maar dat deed ze inclusief SUPERHYSTERISCHE GIFPIJLEN die uit haar mond kwamen gemitrailleurd. Ja, U leest het allemaal goed. Dit is één van de zinnen die ze vanachter haar ‘veilige’ receptie naar Ray zat te schreeuwen: “HOE DURF JE MIJN MENSEN AAN TE VALLEN”, vervolgens deze dooddoener: “IN AL DIE JAREN HEEFT NOG NOOIT IEMAND GEKLAAGD BIJ MIJN FAMILIEHOTEL”, en deze is helemaal meesterlijk: “IK KEN JOUW SOORT MENSEN. IK HEB MENSENKENNIS.”

On top of it deed Vrouwe Capslock de voordeur van het hotel op gegeven moment op slot, gewoon omdat het kan hahaha. Waardoor wij via de binnenkant niet meer bij de inpandige parkeergarage konden komen. Insane of niet? Dat is gelukkig wel op een andere manier opgelost. Maar U begrijpt dat wij totaal flabbergasterings weg zijn gereden slash gevlucht uit deze Bossche Hel op aarde (en dat onder de rook van de heilige Sint Jan. Shame on you, lelijke Best Western-vrouw). Het was al met al een onwerkelijk hysterisch einde van een verder waanzinnig topweekend. Dat dan weer wel.

En laat ik jullie waarschuwen: BOEK NOOIT MAAR DAN OOK NOOIT BIJ BEST WESTERN PLUS DEN BOSCH. Ook al krijg je vier DeLuxe kamers voor de prijs van 1. Tenzij je de levende versie van Efteling’s vrouw Holle en de Zeven Schoonmaakgeitjes in actie wilt zien. En tenzij je het tof vindt om op bewijsmateriaal van een plaats delict te lopen te liggen. 

Houdoe!

Voor mijn Sterren&Bananenrubriek krijgt dit hysterische hotel precies nul sterren en al helemaal geen bananen. Joe!