Ik weet niet wie de founding father van het simpele canvas tasje, de tote bag aka TB is, maar mijn dank is groot. Ik denk namelijk een ziekelijke obsessie voor deze woke tasjes-met-twee-hengsels te hebben ontwikkeld. Nu zijn ze havermelkhip, ik vond dat 100 jaar geleden al. Mijn collectie is nog niet zo groot dat ik een heel Vinted-kastje zou kunnen vullen. Maar ik krijg al wel moeiteverschijnselen om voor die dingen een opbergplek in osso te creëren. Oh oh.
Waarom heb ik liefde voor dit gebruiksvoorwerp? Ja vertel het me. Omdat de navigatie in dit soort tassen easy is. Er is gewoon 1 ruimte gaande in de TB. Het heeft zero ‘handige extra vakjes’. Die extra vakjes bij de meeste tassen werken bij mij namelijk niet. Omdat ik vergeet dat ik daar dingen in heb gestacked. Maanden later je laatste festivalmuntje terugvinden in dat ene vakje terwijl je dood ging van dehydratatie op die venue. Het is embarrasing. De TB lost dat specifieke probleem in elk geval op. Ik hoef geen Sherlock Holmes van mijn eigen bezit te zijn.
Dan: de TB is simpel qua design, en it works. Op de een of andere manier werken teksten en prints op die crèmewitte achtergrond als een chick magnet op mijn brein. Zo ben ik recently gevallen voor tasjes met de teksten ‘Simplicity’ (want ja toch) en ‘Don’t assume. It makes you an ass’ (goed punt). TB is eigenlijk gewoon mobiele kunst. Maar een beetje platte zelfexpressie vind ik ook nice. Zo zitten tasjes met merknamen erop, bijvoorbeeld ‘Bershka’ en ‘Marie Stella Maris’ ook in mijn private collection. No spon hoor, maar ze behoren tot de inner circle van mijn favo merkjes. Vandaar het podium, vandaar de liefde.
Maar het allerbelangrijkste is dit: ik vind de tote bag het meest heerlijke non-conformistische accessoire of all times. Juist als ik een beetje formeel of soort van net outfitje aanheb, dan vind ik het grappig om een tb te dragen. Ik zie op de Zuidas veel kantoorchickies ongelofelijk overdreven doen met kaolo lelijke Michael Korstassen. Meid denk ik dan, je moet je molly-stash natuurlijk ook nog ergens kwijt, naast je ‘ik heb een heel belangrijke functie-attitude’. Dan ben ik altijd dubbelblij met mijn rechttoe rechtaan-tasje. No secrets en geen verwaandheid (hoe wil je dat doen met een aan elkaar genaaid lapje stof? Precies). Nothing fancy maar oh so krachtig qua statement. TB for life. Behalve als het regent.
