Gaan we voortaan blogloos door het leven?? Hell noooo. Ik was alleen even met andere dingon bezig. Zoals mijn drukke baan als domestic manager logistics aka chef boodschappenlijstjes maken en druk als grocery routing manager aka boodschappenlijstje meenemen en boodschappen doen. I mean, aren’t we all alleen maar boodschappen aan het doen als ultiem uitje sinds Corrie-19? Ja toch.
Maar even serieus. Waar ik vooral mee bezig ben (al voor Corrie-19, maar vooral sinds de pandemie): opruimen a la Japanse opruimhysterica Marie Kondo. Ik blog er graag en al eerder over. Warum? Omdat opruimen tot in het kleinste detail, tot in het kleinste hoekje in de keukenla, mij superveel voldoening geeft. Ik haat het namelijk grondig als ik weet dat er spullen in huis zitten te chillen die nergens aan bijdragen. Of ‘op voorraad hebben want dan heb je het maar alvast in huis-spullen.’ How about no. Deze afwijking draag ik al sinds mijn kindertijd met me mee: altijd als ik in het troepjeshuis van mijn lieve opa en oma was, zat ik hun vensterbanken te organizen. Die stonden namelijk vol met dingen die daar helemaal niet hoorden: paperclips, pennen, suikerzakjes, verdwaalde knopen, elastiekjes en random troep. Dagen was ik er zoet mee om daar beetje systeem in te krijgen.
Wat dat betreft behoor ik niet tot de categorie mensen die complete schuur-units volstouwen met spullen ‘die wel een keer van pas komen zoals die extra skeere set cocktailprikkers voor als we ooit in ons mensenleven weer meer dan 0,1 persoon mogen ontvangen’. Niet dat alles in huis per se een realtime functie moeten hebben. Ik bedoel, een boormachine heeft ook recht op een plek in huis, ook al gebruiken we dat ding niet daily. Daarnaast snap ik best dat accessoires of spullen met een verhaal je osso karakter geven, heb echt wel een hart hoor. Alleen, ik vind het een grove schending van je woongenotrechten wanneer je dat gaat lopen te zitten te showen via een soort Action-flagshipstore vol PRUL aka TROEP. Nog erger: plankjes waar je dan al die klerezooi op zet. HALLO STOFBRANDHAARDEN, ALLES GOED MET JULLIE? MET MIJ NIET WANT HOOIKOORTS. Dus dat. Daarom ben ik koningin wegdoen, chef weggeef en keizer opbergen. Zo heb ik in onze opbergkast een mooie memorybox. Die heb ik gevuld met dierbare presentjes, herinneringen aan vacays, verjaardagsgadgets en andere aandenken aan events. Zo af en toe kiek ik in die doos en haal ik fijne herinneringen op via die spullen. Big smiles gegarandeerd. Van alle opruimgoeroe-quotes ben ik namelijk vooral geïnspireerd door deze: ‘je huis is geen museum waarin je fysiek spullen moet stacken. Neen, je casa is een ruimte waarin je leeft in het heden’. Don’t worry about al die herinneringen. Die heb ik nog steeds zat. Maar wel mooi bewaard in fancy dozen, vastgelegd in fotoalbums, gepresenteerd op de socials en vooral: vereeuwigd in mijn hoofd.
In het verlengde van het minimizen en ordenen van spullen, maak ik tegelijkertijd een soort kleuridentiteitscrisis door. Nou ja crisis crisis. Het is eigenlijk meer een stijlverandering in positieve zin. Die geldt voor zowel mijn kleding&schoenenstash als interieur. Wat kleding betreft ben ik blessed met het feit dat alle koele als warme ondertonen mij staan. Dat betekent dat een marineblauw jasje mij net zo prima staat als een roze truitje, zonder dat het doodslaat in mijn gezicht. Dus je vindt absoluut kleur in mijn wardrobe. Maar, opeens ben ik van het volledig neutraliseren van zowel mijn fashion als meubelstijl. Want na een paar forse opruimsessies zien mijn kledingrekken er nu een stuk rustiger uit. Niet kleurloos, maar rustiger. En waar ik eerst het plan had om de toekomstige walk in closet helemaal in Eric Kusterstyle te pimpen (dramatisch velvet, goud en bruintinten), neig ik nu eerder naar Scandi(navian) chique. Ik noem het de Kim Kardashian clean sweep: beige, gebroken wit, taupe en zand aka de nudekleuren. Google op Kim Kardashian’s huis en je vindt een paar heerlijke foto’s van tranquillo ruimtes in nudetinten. En vooral: geen overbodige beeldjes, kleedjes, doosjes. Zo intens rustgevend mooi. Bijna-ex Kanye West was de drijvende motor achter dit naturel chique interieur. Je kunt zijn muziek ruk vinden (wat ik niet vind, maar dat terzijde), maar smaak en stijl heeft ie wel.
Dus de afgelopen drie weken was ik helemaal into moodboards, Pinterest afstropen op scandi chic, witte meubels met ronde organische vormen online spotten en stond ik op ging naar bed met een meetlint tussen mijn tifi. MAAR IS HET DAN NU AL KLAAR ALLEMAAL???? Nee joh. Dit zijn nog maar de ruwe schetsen op papier en in mijn hoofd. Wat ik wél van plan ben: alle make overs straks in mijn instastories zetten. Want ik gun iedereen inspiratie voor een mooi en opgeruimd rustgevend huis in deze nog steeds heel bijzonder tijden.