Soms is het best ok om als spuit 11 XL door het leven te gaan. Zo heb ik tot ongeveer anderhalve week geleden het weten te presteren om The Game of Thrones geen onderdeel van mijn leven te laten zijn, poh. Tot anderhalve week geleden had ik precies niets van deze inmiddels legend serie gezien mensen! Omdat in de afgelopen tien jaar er zo intens veel over in de media is geweest, weet ik trouwens wel wie de hoofdrolspelers zijn (oh hallo Emilia Clarke en Kit Harrington!). En dat onze acterende kaasblokjes Carice van Houten en Michiel Huisman ook een rol in deze überhitsige serie speelden.
Maar de smeekbedes van le boyfriend hebben me alsnog geconvinced om te kijken. Mind you: eigenlijk had ik nooit trek in deze serie vanwege het geweld. Ik kan gewoonweg niet tegen gemartel en hoofden die in het rond vliegen, nee man. Maar sinds ik dankzij mijn vriend, het allerhoogste level van Marvelness heb bereikt, dacht ik: GOT moet ik, net als die andere epische series, eigenlijk zien als een verplicht onderdeel van mijn algehele binge-ontwikkeling.
Dus zit ik sinds anderhalve week met een groot fluffy kussen in mijn handen, GOT te kijken. Die fluffy kussen is ook wel echt noodzakelijk hoor. Ik moet er helaas te vaak achter schuilen als iemand weer met een zwaard loopt te line dancen. Het lijkt wel een doorlopende bloedige barbeque: alle lichaamsdelen op een spiesje, bruhhh. Eerlijk is eerlijk, GOT is een toffe, megapspannende en lekkere serie. Maar wel eentje met thoughts om het zo maar te zeggen. Ik ga het uitleggen.
GOT barst niet alleen van de gewelddadige situaties maar er wordt ook behoorlijk veel in gesekst. Nou vind ik dat dikke prima, functioneel nudity is all good. Maar dat is precies niet hoe het er aan toe gaat in GOT. De manier waarop vrouwen in seksuele context behandeld worden en hoe mannen over vrouwen praten in GOT vind ik een ding. I know, I know. De hele serie vat een bepaald mythisch tijdsbeeld samen. Een mix van bijbels, middeleeuws en fantasy. Het is een era waarin supermasculiene strijders vooral bezig waren met koninkrijken én vrouwen veroveren.
Nou kun je het veroveren van vrouwen nog als iets romantisch opvatten. Maar in GOT worden de meeste vrouwen, as yall know, ontvoerd en tot slaaf slash prostituee gemaakt. Nog vaker uitgewoond en weggegooid alsof het vee is. Zo praten die holbewoners in GOT ook over vrouwen in general. Vrouwen zijn er niets meer en niets minder dan afgedankte spullen die je kunt weggooien. Het maakt dat ik een vervelende nasmaak aan sommige afleveringen overhoud. Nogmaals: de seriemakers hebben een superknap en realistisch beeld van het boek en daarmee de sfeer van dat tijdperk weten neer te zetten.
Alleen merk ik dat, twaalf jaar na lancering van GOT, de onderwerpen seksisme, verkrachting en vrouwonderdrukking bij mij nóg intenser aankomen. I know, I know. Het zijn ungoing classic onderwerpen van debat en gesprek. Het zijn zeker geen onderwerpen die pas sinds gisteren gaande zijn. Maar ik heb het gevoel dat dankzij het social media-activisme het gewoon vaker en heftiger binnenkomt. En realiseer ik me dat we op sommige punten anno 2023 juist nog steeds een heel lange weg te gaan hebben.
GOT kijken is voor mij dus een challenge. Maar wel een heerlijke challenge waar ik van geniet. En als via GOT mijn bewustzijn over bepaalde maatschappelijke thema’s telkens een stevige pak slaag krijgt (pun intended), so be it i’ll take it.
Peace out.
