De dag waarvan je weet dat die gaat komen. En waarvan je zou willen dat die in een groot gapend Star Wars-niemandsgat was gevallen. Of nou ja, je wilt het niet maar sommige dingen vallen nou eenmaal in de categorie ‘suck it up’. Zoals het vervangen van suskasten; de sexy ventilatiekasten die in de erkers boven de raampartijen naar buiten steken.
En daarom staat Jurgen in de kamer. Een wat – je verwacht het niet- chubby kale Surinamer zonder nek. Met die o zo dwingende, streng maar rechtvaardige Creoolse ‘ik weet waar je huis woont’-stem. ‘Ik ben Jurgen en ik kom deze suskast monteren, aangenaam om met u kennis te maken.’ Aandachtig kijkt hij rond op zoek naar een strategische plek om zijn klusspullen en de nieuwe suskast tijdelijk te stallen. Er ligt nog overal confetti op het tapijt van mijn verjaardag van anderhalve maand geleden. Jurgen heeft ze inmiddels gespot en kijkt triomfantelijk: ‘zo zo, het was een feestje wel zeker’, en met dik accent: ‘wat is gebeurd op een feesje blijft op het feesje zeggen ze altijd toch.’ Ik knik instemmend. Jurgen begrijpt dingen.
Er zijn inmiddels meerdere suskastmannen in la casa gearriveerd, voor elke kamer met een oude suskast eentje. Ouwe eruut, nieuwe erin. Het lijkt wel een reorganisatie. Het aannemersbedrijf heeft duidelijk geïnvesteerd in een uniforme uitstraling van haar werknemers. De mannen dragen allemaal een marsmannetje-pak van robuust donkerblauw kunststof met overal handige klepzakken om klusmateriaal in te stallen. Maar het is vooral geassembleerd als buitenspeelpakje wanneer het tien graden vriest. Want binnen worstelen ze zichtbaar met de veelste dik gewatteerde maanpakken. Het zit ze in de weg. Een van de mannen, ik noem hem De Stille, loopt zelfs zijdelings op zijn tenen de kamers in omdat ie anders niet past. Als een Ollie in een porseleinkast.
De Stille is zo’n type bouwvakker die zich bij voorbaat al schuldig voelt vanwege de teringzooi die hij en zijn klusgappies standaard aanrichten. Onhandig en bezwaard veegt hij stof en stukken debree op, die als verbrande pepernoten op de vensterbank zijn gevallen. Wat trekt zo’n oude suskast ook een kilometer aangekoekte stof met zich mee zeg, niet normaal. De Stille stopt even met vegen en kijkt vertwijfeld naar de vloer: ‘moeten die dingen ook weggeveegd mevrouw?’ Met dingen doelt hij op mijn nu al legendarische confetti-spoor, waar Jurgen ook al zo lyrisch over was. ‘Mag blijven liggen, vind ik gezellig’, maar al gauw gooi ik ‘maar als je het opveegt ook prima’ erachteraan. De beste man kon ik simpelweg niet als een soort Assepoester de confetti laten scheiden van de dikke stofplukken. Dat zou oprecht superfeodaal zijn.
Vervolgens hoor ik Jurgen en suskastklusser 1e verdieping, Richard, reutelen over het aankomende weekend dat voor de deur staat te rammen. Richard gaat een weekendje naar Stockholm. Stockholm? Deze jongens gaan toch meestal naar Torremolinos voor een weekendje bier en wijven? Die ordinaire combi vind je niet in Stockholm heur. ‘Is in Zweden toch jeweet’, vat Jurgen topografisch nog even strak samen. Ik wilde eigenlijk vragen of Ries misschien nog naar een fancy museum gaat. In Zweden. Maar ik realiseer me dat hij ook recht heeft op bouwvakkersprivacy. Ik laat hem en zijn maten rustig de nieuwe suskasten in de raamkozijnen monteren. Wat overigens best in rap tempo wordt uitgevoerd. Ik ben er helemaal beduusd van. De hele ellendige cyclus van ‘mevrouw wij komen langs’ tot het voorspelbare ‘oh nee wij komen tóch niet morgen maar we weten voorlopig ook niet wanneer wel want de helft is ziek en we hebben te veel werk en genoeg geld dus daarom boeit het ons niet dat u nu pissig bent’, maakt meestal een stuk of tweehonderd pallets aan stresshormonen in dit kleine lichaam vrij. En dat is funest voor de wereldvrede.
Ik zwaai de maanmannen vanwege deze snelle bouwvakkersactie, nadat alles is gefixt en netjes is achtergelaten, ongekend vrolijk de deur uit. ‘Ja ff gas erop gezet want wij willen ook weekend mevrouw’ roept de Stille opeens als hij zijdelings langs me de deur uit loopt, compleet met pretbekkie. Ach ja jezus, what was I thinking ook. Deze guys willen natuurlijk ook gewoon vet weekend vieren. In Zweden. Met bier, blonde wijven en knäckebröd. What happens in Stockholm stays in Stockholm, ja toch.
