OMG! Ik ben alweer een half jaar onderweg met Het Aapje. Normaliter maak je als ondernemer pas over (meer dan) een jaar de echte balans op. Maar ben inmiddels zóóó dodelijk benieuwd naar De Staat van m’n communicatie-imperium, dat ik in dit blog de tussenbalans ga opmaken. Yep, jullie zijn de sjaak.
Ik heb: 15 netwerklunches (inclusief koffie’s zwart, tosti’s, glaasjes limonade, muntthee, croissants en pistolets), 1 backstagediner en 1 strip paracetamol weggetijgerd. De ontelbare weekendcocktails om het ondernemerschap te ‘vieren’ laat ik voor het gemak hierbuiten. Heb een kilometer aan mails en whatsapps eruit geknald. Plus tien facturen, van mini tot big casino cash. Heb drie openingsparty’s, een bedrijfsborrel, twee poetry gigs en drie netwerkontbijtsessies afgevinkt. Oh ja, er kwam ook een taaie drie weken durende dip tussendoor. Vond ik niet leuk, wel overleefd. Heb 125 visitekaartjes rondgestrooid en ben één illusie armer. Meanwhile ben ik 50 visitekaartjes (lees: 50×50 netwerkkansen), 250 Het Aapje-stickers van B-kwaliteit en minstens 5 potentiële klanten rijker. Ik ben nog steeds Het Aapje.
Zijn jullie er nog? Het Aapje heeft de afgelopen zes maanden namelijk zwaar zaken lopen doen en daarmee fijne opdrachtgevers binnengehengeld. Ik noem een conceptueel designer, een landelijke telecom-organisatie, een notariskantoor, een Rotterdamse cocktailbar, een marketingbureau, een videoproductiebedrijf, een financieel adviesbureau en een fancy Haags evenementen & online mediabureau. Het Aapje is dus nog steeds op koers. Tel daarbij op een eigen Monkeymondayblog (teller staat op 13 units), een Instagram, Twitter- en Facebookaccount met een bescheiden 400 volgers in totaal. En de echte apenkooi moet nog beginnen.
Vind ik het leuk? Jaaa enorm, maar heb soms ook wel beetje beef met m’n eigen organisatorisch vermogen. Want zoals altijd, kan ik heel goed communicatie fixen voor een ander. Maar voor mezelf had ik liever een eenmanszaak-mét-PA-pakket geregeld. Bij totale afwezigheid van een boss, bij gebrek aan de dynamiek van verplichtingen&verantwoordelijkheden en nul in loondienst-evaluatiegesprekken, valt opeens de structuur weg. Die moet ik dus zelf verzinnen. Good grief. Dus thuiswerken doe ik in full corporate outfit en níet in m’n comfortabele monkey onesie. Die heb ik alleen aan als ik brak ben. De hamvraag is: hoe hijs je jezelf überhaupt in zo’n ding als je brak bént? Ok, dit is een ontzettende irrelevante vraag voor nu, en we moeten door.
Loeistrakke to-do-lijstjes doe ik ook, dagelijks. Is gewoon pure noodzaak. Elke afgeronde actie vink ik af met een tamelijk overdreven “Yass!” Altijd jezelf blijven motiveren, wat er ook gebeurt (dankjewel Emile Ratelband). Of lekker bellenwhappenlunchendrinken met vriendjes vriendinnetjes-ondernemers en sparren over je business helpt ook. Volgende actiepunt is snel een fijne flexplek masteren in zo’n hipster bedrijfsverzamelgebouw.Want deze sociale junkie is niet gemaakt om in de casa tegen haar eigen koffiemok aan te praten. Ben geen geek, duh. Ik ben nu al heel vet, 1 dag per week in de flashy Caballero Fabriek te vinden. Extra fijn is dat deze bedrijvenhub op koprolafstand ligt van Mama Kelly, de kreeftentent waar ik verliefd op ben. Totaal irrelevante info voor dit blog verder; we moeten door.
Wat ik ook een enorme ontdekking vind, is die intuïtieve ondernemersantenne. Werkt gruwelijk hoor. Welke opdrachten aan te nemen, onder welke voorwaarden? Wel doen, niet doen? Een heel tof gevoel om zelf beslissingen te nemen, ik bepaal de richting. Maar ook realitycheck: wat kan überhaupt en wat niet. Niet alleen qua investeringen maar ook qua skills. Dus ook koelbloedig tegen een opdrachtgever zeggen dat ik een copywriter bent en géén marketeer. Ook al wil ik graag showen dat ik het kan. Ook al weet ik dat ik daarmee nog maar 1 stap ben verwijderd van de onsterfelijke status. En de opdrachtgever die je het liefst voor altijd in een doosje zou willen doen. Maar dan komt Mr. Intuition fijn interrumperen en fluistert sexy: ‘Wat wil je ook alweer met Het Aapje?’ en ‘Waarom moeten mensen jou per se inhuren?’. Focus is alles mensen.
Vind ik ondernemen nog steeds leuk dan? Yep. Vooral ook omdat je in het begin debiele dingen doet. En daar zelf hard om moet lachen (ik tenminste). Zoals te veel geld betalen voor een plek op Bedrijvenpagina.nl (ja, ben ik ingetrapt, sukkel). Waar vervolgens geen hond je op gaat vinden. En Monkey Merchandise ontwerpen die ik vooral zélf heel tof vind. Muhaha.
Maar eigenlijk ben ik apetrots op het Het Aapje-concept als geheel. Daar heb ik een royaal jaar naartoe gewerkt. Het bedrijfsplan, het verhaal, de online look&feel, de branding, logo-ontwerp, alles. Ik krijg daar precíes de responsen op die ik wilde: ‘creatief, lekker en toch strak en zakelijk tegelijk.’ En die hondsbrutale monkeymondayblogs zijn onderdeel van Het Aapje-concept. Blogs waar je over kunt vallen maar vooral waar je vóór kunt vallen.
Tuurlijk zijn er doubters, peeps die twijfelen over mijn beetjeboel bijdehante manier waarop ik mijn bedrijf plug. Bij creatieve opdrachtgevers, sure. Maar bij grote corporates? Not sure. Laat ik dit zeggen. Ik ben nog maar zes maanden ondernemert en I’ll prove you wrong. So badly, dat je er pindanachtmerries van krijgt. Deze aap gaat, wanneer de dingen gaan rollen, het hardst lachen.
Wat zeg ik? Dit aapje ís al bezig iedereen om de oren te rocken met spot on copywriting en storytelling. Met sparkly blogs en coaching. Die corporate bigshots gaan van hun apenrots rollen van nieuwsgierigheid. Totaal om én overtuigd dat mijn copywriting hun bedrijf verder gaat helpen. Met de juiste woorden, daden en bananen. Bluf ik? Ja. Want ík ben Het Aapje. Daarom. De echte apenkooi moet nog beginnen.
