Woah. De Wereld Draait Door bestaat 10 jaar. Tien jaar televisie-opvoeding van het rappe soort. Snappy nieuwshapjes en interviews. Het geflirt van Van Nieuwkerk met zijn (tafel)gasten. Onze anchorman die met Nederlandse A-klasse volzinnen telkens raak schiet. Cupidopijlen als talige voltreffer.
DWDD, het programma waar pukkelige provinciale bandjes in 60 seconden gitaren en antieke Hammonds stukrammen. En daarna beroemd worden omdat ze de beste 60 seconden van hun leven hebben gegeven. DWDD, de televisiedorpspomp waar iedereen omheen wil staan. Zo. Tot zover de ode.
In de Volkskrant van afgelopen weekend stond namelijk een vrij intens artikel over dit übersuccesvolle tv-programma. Over Dieuwke Wynia, de ladyboss hoofdredacteur. Ze wordt neergezet als snoeiharde dictator die er op los sweept. Met sidderende redactieslaafjes die als robots het strakke programmaformat steeds opnieuw uitvinden, vullen, en afwerken. Elke dag weer, al tien jaar lang. Dus nasty bitchen helpt blijkbaar. Net als in Noord-Korea. Nope. Is inderdaad geen compliment.
Maar goed. DWDD spekt de kas. Niet alleen van Matthijs en La Wynia zelf, ook die van de Publieke Omroep. De kijkcijfercontainer puilt uit van de duizelingwekkende DWDD-pieken. Zelfs toen het programma van net en tijdstip verschoof. Het is duidelijk. DWDD is een vette stayer. Met La Wynia die achter de schermen haar redactie naar het dagelijkse tv-hoogtepunt brult en tiert.
Maar de vraag is: wat is de houdbaarheidsdatum van dit type leiderschap? Want daar heb ik het over. Veel leiders delen hetzelfde DNA-profiel: grillig, driftig, geniaal, slim. Een killercocktail is het. Exclusief geconsumeerd door leaders of the world. Driftkop Steve Jobs was er eentje van. Madonna is geen wereldleider maar wel hoofd van een miljoenenimperium. Met 100 procent divagedrag. In dat rijtje past ook La Wynia. En ja allemaal succesvol dus. Maar wat nou als ik Martin Luther King, Ghandi en moeder Teresa even plug hier? Ook geslaagde grootheden, maar met het verschil dat zij patent hadden op een empathisch gouden randje. Het kan hoor. Liefdevol Leidinggeven zonder dat het wee wordt.
Het Apple-imperium is inderdaad niet gebouwd op zoetsappig leiderschap. Elke dag een aai en kusje op de hoodies van de werknerds daar was ook raar geweest. Denk ik. Maar Luther King, Teresa en Ghandi waren naast liefdevol ook gewoon stoere leiders met guts en glory. Het kan hoor. Op z’n minst vind ik dat elke leider het woord vertrouwen in zijn of haar Rolex én geweten zou moeten tatoeëren. Ik vind het krachtig als een leidinggevende richting geeft (conform de doelstelling van de afdeling of organisatie). Maar vooral dat The Boss daarnaast het vertrouwen heeft dat jij dé dude of dudette bent die het klusje klaart. Voor de volle 100%. Dan hoef je niet als IJzeren Henkie over je gevolg te walsen, uit angst dat ze uit de pas lopen.
Wynia zit 24/7 op haar redactie omdat ze haar roedel niet vertrouwt. Continue op de uitkijkpost met een ijzeren haak verstopt in haar mantelpakje. Klaar om de rugbytackle uit te delen. Lijkt me doodvermoeiend. Bovendien vind ik die constante controle op personeel een directe belediging op hun kundigheid. Laat ze lekker hun ding doen. Eigenlijk is het ronduit genânt als leidinggevenden stampvoetend een poging doen om als Kapitein Haak en Catwoman hun medewerkers te imponeren. Ga eens weg joh met je hysterie.
Beter bijt een baas de maandagspits af met een bevlogen hartstochtelijke storytellingachtige anekdote. Met een vette vleug vertrouwen. Zo’n verhaal waar elke werknemer spontaan een Pinterest-inspiratietegel van bakt. Iedereen weer begeisterd en zin om aan de slag te gaan. Zo verdien je als leidinggevende ook ontzag, sympathie en bewondering van medewerkers.
Leiderschap met stijl, swag en flair. En met veel vertrouwen. Het is geen utopie. Het vergt lef. Maja, zelfs de beste leiders hebben dit soms gewoon niet. Tuurlijk, de ideale leider bestaat niet. Maar empatisch leiderschap wél. Ik haat die cheesy tegeltjeswijsheden eigenlijk. Maar Treat others like you want to be treated yourself zou Wynia sieren. En al die andere koekenbakkers die in hun ivoren skybox meedogenloos zitten te delegeren. Kunnen ze binnenkort hun Kapitein Haak en Catwomanpakjes ten minste aantrekken waarvoor ze bedoeld zijn: Halloween.
