Strandhaar. Een bos stro dat dankzij de zon, wind en vakkundige bemoeienis van de kappert leuk bij je strandjurk past, is inderdaad, alleen leuk in de zomer. Op gegeven moment wordt het sneu als je een ´wat heb je nog een mooie zomerkleur erin´-compliment steeds moet pareren met ´ja, komt nog door al dat gesurf en gezon in Bali en Flores van uhm een half jaar geleden.´ Tijd dus voor een loersessie bij de Rotterdamse kappersacademie aan de Mariniersweg. Een ruim opgezette kappersschool op de begane grond van een zeventigerjaren appartementenblok. Een moderne felrode gecapitonneerde lange sofa bij de receptie als bliksemafleider voor het hoekige jaren 90-interieur. Systeemplafonds, witte muren en plafondverlagingen met roodgeschilderde accenten langs de plinten. Zou hier eerder een Hans Anders-filiaal hebben gezeten? Er zitten ongelofelijk veel schattige oude besjes in de kappersstoelen. Daar wonen er ook veel van in dit deel van het centrum. Persoonlijk lijkt het me geen bal aan om alleen grijze krullen onder de droogkap te moeten duwen. Ik vergelijk het een beetje met co-schappen. De afdeling anesthesiologie klinkt toch een stuk spannender om praktijkervaring op te doen dan de hele dag de billen te moeten wassen van ouden van dagen.

´Mijn´ Sylvana is een blond meisje zonder make-up. Waardoor de restjes babyvet rondom haar wangetjes nog meer opvallen. Een naturelle verschijning tussen de rest van de leerlingkapsters die zichzelf toch behoorlijk hebben toegetakeld met mascara en eyeliner. Sylvana draait routineus haar introductiepraatje af. Ze forenst elke dag ‘gezellig’ uit Lekkerkerk naar Rotterdam. Met de streekbus die maar om het half uur gaat. Af en toe logeert ze bij haar vriend in Nesselande, scheelt weer reistijd. Ze vraagt naar mijn haarwensen. ´Er moet gewoon een stukkie af, en ik wil mijn lokken aan de voorkant lang laten’, instrueer ik terwijl ik een stuk droog haar optil. Ze knikt instemmend en adviseert vervolgens ´de zon heeft uw punten inderdaad uitgedroogd, ik knip het netjes bij en ga voor de valling.´ De valling? Juist ja, de valling. Dat wil zeggen dat ze mijn haar bij gaat snijden in de natuurlijke valling van mijn haar. Met een mooie scheiding in het midden. Want ´u kan het hebben en u heeft al een verhoogde aanzet, ondanks de zijscheiding.´ Pats. Hier spreekt een aspirantdeskundige van slechts achttien lentes jong.
Nadat mijn haar door de wasstraat is geweest, zoek ik nog snel naar de meest relaxte, trombosevrije zithouding (lees: omdat mijn stoel altijd omhoog wordt getakeld zodat de kapper erbij kan, bungel ik dus altijd met mijn beentjes in het kappersluchtledige). Een voetenbankje sla ik af. Lief en superattent dat Sylvana het vraagt. Haar kniptechniek verraadt haar ervaring. Met flair en zelfvertrouwen snijdt Syl snel en kordaat mijn gedehydrateerde punten weg. De bewegingen met het feddermes doet ze zo snel en zo enthousiast, dat ze rakelings met de scherpe zijde langs mijn wang gaat. ´In het begin kon ik heel slecht met de tondeuse omgaan, wist niet hoe ver en was bang om te diep te gaan. Maar nu ben ik gewend´, op mijn vraag wat ze de grootste uitdaging tot nu toe vond op school. Ik zie het feddermesje (´van het merk Jaguar. Al mijn knipmateriaal is van Jaguar.´) opnieuw vliegensvlug over en langs mijn hoofd heengaan en besluit even mijn ogen dicht te doen.
Binnen een uur heeft Sylvana alles gedaan. Mijn haar gewassen, gemaskerd, gesneden, geföhnd. Knap voor een linkshandige. Ze pakt de spiegel erbij en laat de achterkant en zijkanten van mijn nieuwe coupe zien. Tot nu toe is mijn ervaring bij kappersscholen altijd uitmuntend. Ook deze knipbeurt krijgt van mij een ´wow´ en vier sterren. Mijn haar glanst uitbundig en valt echt mooi speels langs mijn gezicht. Nee correctie, mijn haar valt sexy. En dat terwijl ik alleen maar de punten eraf wilde. Maar dan komt eigenlijk het spannendste moment: de docente die altijd het laatste stuk van de haar-APK doet. Het zijn bepaalde types, die kapperdocenten. Niet alleen goedgekapt haar op het hoofd, maar ook haar op de tanden. Ze zijn de strenge directrices van de meisjeskapperhuizen met nul ruimte voor anarchie. Volgens mij worden ze ook geselecteerd op stemgeluid. Echt, als je het slecht hebt gedaan, dan hoor je het bij thuiskomst in je polderdorp nòg nagalmen. De docente van Sylvana heeft een spectaculaire jaren 80-coupe. Rul asblond haar met donkergrijze accenten, dat helemaal in een hoge, volle kuif van haar nek tot voorhoofd omhoog is getoupeerd. Er is minstens 1 bus haarlak XL in leeggespoten. Een kakatoe is ze.
Kordaat pakt ze een versgemaaid stuk van mijn haar beet en trekt het omhoog. Ze laat het tussen haar vingers glijden tot net boven de punten. Ik voel dat het niet goed is want ze zwijgt even en kijkt Sylvana streng aan. ´Zie je dit? Altijd de nacheck doen hè, als je klaar bent. Want omdat het hier nog te lang is heb je nu een hele zware onderlijn.´ Ik denk dat het komt omdat we op de Mariniersweg zitten, maar ik dacht dat ze ´zware vuurlinie´ in plaats van ´zware onderlijn´ zei. Ik ben ook lichtelijk doof geworden, zittend in de vuurlinie van de bulderstem van Sylvana’s juf. Sylvana knikt begrijpend. Maar Kuifje is nog niet klaar met haar inspectie. ´Heb je wel omhooggeprojecteerd?´ Sylvana:´Ik heb het niet omhooggeprojecteerd maar direct gesneden.´ Kuifje: Altijd doen hè, omhoogprojecteren en daarna gewoon de zesvakstechniek doen. Verder heb je het helemaal uitstekend gedaan.´ Gelukkig, want ik vond mijn haar allang uitstekend. En Sylvana de beste leerlingkapster die ik ooit heb gehad. Zij gaat het nog ver schoppen, die Sylvana met haar Jaguar-arsenaal. Op de vraag wat ze na haar kappersopleiding gaat doen, denkt ze hardop na ´Een tante van mij heeft net een kapsalon geopend in het dorp. Maar ze hebben fulltimers nodig en ik loop dan nog stage dus heb niet zoveel dagen. Ik ga gewoon verder kijken.´ Kijk jij vooral verder Sylvana. Je bent te groot voor Lekkerkerk. Nu al.