Echt gebeurd. Ik stond vorige week op een tochtig metrostation met de wind in mijn rug. Maar achter mijn rug gebeurt shit. Ik vang een gesprek op aka iemand praat superluid en behoorlijk opgefokt. Ik tik op mijn bluetooth-oortjes om Chris Brown iets gedimder te laten zingon want dit gesprek intrigreert. Maar not in a good way. ‘Ech nie ga ik voor jullie teringleiers betale, donder n end op ja toch’. Het is een stem van een opgefokte dertiger die zijn loodzware issues totaal ongevraagd in het gezicht van zijn familie of kennissen (?) smijt. Ik sta nog steeds met mijn rug naar deze setting toe. Ik wil front row luistervinken maar wel low key. Nee man, straks krijg ik een stomp van deze droeve figuur.
Maar we moeten door want meneer Teringleier is duidelijk on acid. “Weten jullie wat een masjettie is? dat zijn van die lange kapmessen waar je in één keer een arm mee afhakt haha jaja” Meneer de Tering lacht psychopaat-ish en krijgt respons van, wat ik zo kan horen, kleine kinderstemmen. Stemmetjes van nog geen zes jaar oud omfg. Ben in shock. Ik voel ongemak in mijn lijf in de mix met een vibe van onveiligheid. Ik wil niet de profiler gaan uithangen, maar dit soort types gaan goed op hun eigen toxic energy. Uitlokken is het ultieme doel in deleven. Één verkeerde opmerking naar deze gast en je ligt gevierendeeld tussen de metrorails.
Meneer Tering begint steeds harder te praten, alsof ie zijn territorium af wil bakenen tegen andere eventuele perronpeoples. Het klinkt niet eens stoer wat ie uitbraakt, eerder klinkt het zielig en pathetisch. Qua gespreksstof alsof hij met zijn enige twee matties in een foute kroeg tegen niemand in het bijzonder staat te lullen (maar wel hopen dat je indruk maakt): ” Weet je hoe ik dit soort dingen vroeger deed? Gewoon paar harde klappen op de muil en daarna samen biertje drinken, ja zo deden we dat dus nie van dat slappe gelul van tegenwoordig HAHAHAHAH”. Ik hoor (zijn) kinderen (gedwongen voorgeprogrammeerd) meelachen: “hihihiiiii neeeee doe je dat echt?!!’. Deze kinderen hebben zojuist poep te horen gekregen. Ik kook van binnen.
Dit is het moment dat ik me omdraai en tegelijkertijd mijn maag omdraait. Want mijn oren en onderbuikgevoel hadden het goed. Ik zie een wat gedrongen opgefokte kerel van in de dertig. Kaal Petje Bomberjack. IJsberend met gorilla-armen zwaaiend over het perron met zijn kroost onschuldig huppelend achter zich aan. Een vader die met intimiderende stem volslagen insane informatie van nul niveau met zijn kinderen deelt. Oh wacht even.
Ze hebben net geleerd hoe met een kapmes ledematen af te hakken. Wat goeeed!!! Echt superhandig om te weten, naast het feit dat je je Danoontje altijd helemaal op moet eten natuurlijk.
Ik weet niet waar ze naartoe gingen of vandaan kwamen maar for the sake of the Holy Mother of God: Ik hoop dat deze kiddos ergens een moeder hebben die ze voorleest uit Kikker en zijn Vriendjes. Want aan deze teringleierdaddy heeft dit kroost van de toekomst precies helemaal niéts.
