Voor J.
Ik was als een puppy, nieuw op de HR-afdeling in het Metropolitan ergens in april van dit jaar. Beetje onwennig zoals dat altijd gaat bij een fonkelnieuwe baan. En tussen al die kennismakingsgesprekken, handjes, mails en eerste koffieautomatenkoffie-units wandelde jij opeens over de gang. Beetje voorovergebogen in roze overhemd, beige chino en rugzak. Je zei iets tegen een collega in vet studentikoze borrelpraattongval. Twee zinnen produceerde je. Twee zinnen en wat gemurmel, maar god wat klonken ze al geestig en geleerd tegelijk. Met jou wilde ik meteen vriendjes zijn.
Ik liep die week daarom meteen je kamer binnen omdat ik de perfecte haak had gevonden: als import-Rotterdammert hoorde ik van je Feyenoord-seizoenskaart. En dat je frequent naar Roffa toog met je zoon om dat stelletje brutale apen te zien voetballen. Een gesprekje van niks dat meteen vertrouwd aanvoelde. Daarna ging het snel: Facebook, Instagram. Vanaf nu waren we voor altijd verbonden. En schonk je me een inkijkje in je mooie gezin. De caravan, de bierselfies en het Bospopfestival dat je bezocht met Charlotte, je vrouw. Op je tijdlijn veel foto’s van een glimlachende mooie dochter en knappe zoon. Met precies datzelfde schalkse bekkie als hun vader.
Ik was nog maar net koud een paar weken binnen en voelde me nu al bevoorrecht kennis met je gemaakt te hebben. En het werd hélemaal feest toen we werktechnisch óók met elkaar te maken kregen. Nog nooít was ik zo vlakbij een wandelende arbeidsrecht-enyclopedie gekomen, nog nooit. En altijd probeerde je je kennis en kundigheid kleiner te maken met je inmiddels handelsmerk-geworden gemompel: ‘ja ik roep ook maar wat, niet gehinderd door enige kennis want ik ben natuurlijk ook maar een ouwe lul.’ Dat werk. Dat was jij Joop, 100%.
Wat ben ik blij dat ik vriendjes met je ben geworden Joop. Want je blijkt veel gemeen te hebben met mijn pa, realiseer ik me nu. De borrelpraat, je uitzonderlijke sociale vaardigheden, je vakmanschap, je oneindig geweldige gevoel voor humor. We zouden naar de film gaan, Borg McEnroe. Over hun epische Wimbledonfinale in 1980, weet je nog? Wíj allemaal hadden nog grootse en mooie plannen met jou Joop.
Deze puppy is in 1 dag in één klap volwassen geworden.
Dit stuk is opgedragen aan de beste arbeidsjurist die de Vrije Universiteit Amsterdam ooit heeft gehad. En aan de collega met het beste shirt ooit (qua print) – Amsterdam, 9 oktober 2017.
