Ik ben jealous. Op de vakkenvullers en de kassameisjes van me supermarkt. Want in deze tijden van Corona ga je de verschillen zien. Van wie belangrijk zijn in de maatschappij en wie precies niet. Alle peoples in de medische wereld zijn sowieso zonder discussie de allerbelangrijkste mensen op deze hele aarde. Ik heb ook altijd gezegd: als ik mijn studietijd over mocht doen, dan had ik geneeskunde gekozen. Een beroep waarbij alle andere functies en jobs makkelijk gedegradeerd kunnen worden naar het niveau van je-werk-voegt-niets-toe-aan-de-samenleving-maar-dan-ook-niets. Mensen beter maken, dát voegt iets toe aan de mensheid. In tijden van crisis wordt pas belachelijk duidelijk hoe insane nietsig iemands bestaan kan zijn. Neem influencers. Die in deze taaie tijden het nog presteren om in Burberry quarantainebroek en crop top met de caption: ‘stay home dikke kus’ op Instastory te verschijnen, dan ben je af forever. Nog een keer: Dokters, verpleegkundig personeel, virologen en onderzoekers zijn de mensen die op deze nederige aarde onbaatzuchtig hun ding doen. Hun ingewikkelde kennis en meesterlijke kundigheid is op dit moment van invloed op deleven van een compleet land. Een influencer? Die heeft invloed op 300k volgers met een totale waarde van precies nul. Dus dat.
Dan nu weer back to mijn jaloersheid naar vakkenvullers, kassameisjes en distributiecentramensen. Want boy, what a time to be alive voor deze minderjarige, structureel opzettelijk zwaar onderbetaalde (maar goed, wel thuiswonende) doelgroep. Sinds de Nederlandse intelligente lock down, is er een compleet nieuwe generatie geboren: de Hamster Warriors. Want het waren precies deze pukkelkoppen en onzekere tiktokkers van de wereld, die na die eerste Rutte- aankondigings, hun tweede osso moesten verdedigen tegen enge Nederlanders die dachten dat de Tiende Wereldoorlog was uitgebroken. De tiende ja. Sowieso, mensen die in crisissituatie niet kunnen tellen mogen niet meer meedoen. Maar anyway. Deze Hamsterstrijders moesten van hun vlees en groenteafdeling opeens verdedigingslinies stacken. Zichzelf desinfecteren tegen coronaspuwende wijven. Met toiletspray. En af en toe moesten ze paprika’s en avocado’s lasergamen naar de meest gewelddadige Hamster-Orks. Te erg gewoon. Ondertussen reed er een soort hysterisch A-team squad aan vrachtwagens op de weg met overschotten aan wc-papier. Waardoor wij de eerste twee weken van Maart deze toiletpapierhooligans keihard konden uitlachen op de socials. Want ja, wie zichzelf vrijwillig voor schut zet door ‘pleepapier is deleven’ te janken, dan weet je: nasty meme’s are coming right at ya peoples.
Maar goed. Ik jaloerzzz. Want het zijn deze knetterhardwerkende verveelpubers die de hele distributiebevoorrading voor een jaar voor heel Nederland, in slechts drie weken over de lopende band weg hebben moeten tikken. Want ze konden het natulek niet over hun onvolgroeide hartjes verkrijgen om die lelijke Hamster-Orks zonder die twintig pallets bosui naar buiten te laten gaan. Shit man. Dat al die hamsteraars normaal gesproken dachten dat bosui vers in het Kralingse Bos wordt geplukt, dat even terzijde. Alora, kassameisjes die omzet na omzet scanden. Met snelheden van 100 quirantainekoffies en gedroogde lockdownbonen per minuut. Allemaal rechtstreeks in de kassa: KATCHING!!! Wat denkie? Dat de supermarktmanager aan het einde van dit doldwaze boekjaar zijn welverdiende vakantie gaat vieren in 5-sterrenresort Benidorm Inn en z’n vakkenvullertjes naar de midgetgolf stuurt als bedankje?
Waaaaahhaha! Nee joh. Moet jij ‘s opletten. Want tegen die tijd betaalt de corona-omzet zich uit in die supervette gangsterbonus. Supermarktmanager Roel gaat strooien hoor met die roleys, gouden tiffies en 24 karaats naamkettingen in Tahoma 96. En brengt Roel zijn Hamster warriors voortaan thuis met zijn matzwarte Range Rover stretch. En terecht.
Daarom jaloerzzz, maar wel met heel veel respect. Dat dan weer wel.
