Jongens, ik zit al een tijdje bij een Facebookgroepje over Indisch koken. Aaahhhw gezellig tog monkey. Nee is het niet. Ik heb haatliefderelatie met deze club. De recepten die gepost worden zijn namelijk vaak superchill, lekker en inspirerend. Daar ligt het niet aan. Maar, de meeste leden zijn Ok Boomers. En Indisch. Precies die combinatie is gewoon I just can’t. De comments van deze pinda’s-over-datum zijn intens hinderlijk. Belastend voor mijn zonnige humeur. Echt, de dingenwoorden die ze naar mede-hobbykoks afdeling Indonesisch eten smijten, daar lusten de doggo’s nog geen fatsoenlijk stuk brood van. Zestigers die hun mond vol hebben van fatsoen maar ondertussen zelf de loeder uithangen achter hun personal computer waar nog een floppy disc in moet. Smh.
Bij een supermooie foto van goudbruin gebakken loempia’s, gepost door een blij lid lees ik bijvoorbeeld deze comment: WAT IS HET RECEPT (hallo capslock je broekrits staat nog open). Nog geen vijf minuten later van diezelfde old peanut: ?????? KAN JE NOG RECEPT DELEN” (hallo again ouwe Indische kraai: ze hoort je niet, ook niet als je HOofdletters gebruiKt). Daaronder een comment van rollatorvriendin van old peanut: “ja vin ook gek dat geen reactie volgens mij uit fotoboek deze foto, veelste mooi en daarom niet reageren maar alleen pronken bah.” Rollatorvriendin had apparently bondje gesloten met een andere Indische rolstoeler, die het nodig vond om de loempiafotodame on top of it “onbeschoft” te noemen. Luister dan. Alleen Judeska heeft het copyright op het gebruik van het wonderschone woord onbeskoft. Hoe dan deze oude peoples uit de Indo-universum.
Maar goed. Normaal gesproken reageer ik niet op dit soort gedroeftoeter op de socials. Maar diep van binnen was ik inmiddels een ontplofte bapao geworden van irritatie. Deze lelijke tante Liens tikten bij mij een boxje aan en ik was niet meer te stoppen. Maar echt. Ik had zin om de duivelse zuster van Gerda Havertong op deze Ok Boomers af te sturen. “IK GA NAAR JULLIE TOEKOMEN EN JULLIE MOND SPOELEN OF IK SLA MET RIEM “. Dat deed ik niet natuurlijk. In plaats daarvan heb ik eigenwoordig de vloer met ze aangeveegd. In monkey style. Ik ga niet herhalen wát ik heb gezegd. Het was in elk geval een effectieve mix van stay classy met alle fatale vocabulaire die al die tijd in mijn hoofd zat te bubbelen. A clash of Indonesian Generations Next Level. Waarop old peanut (die van ‘onbeskoft’) beetje beduusd reageerde: “ja nou plaats dan geen foto of geef later het recept. Vind prima zo, ik ga niet meer reageren, vind het alleen sneu voor die luitjes die vragen.”
En wat doen we met oude kleine kinderen die vragen? Juistem. Die worden overgeslagen.
Dus bu-bye lelijke pindaboomers. Ga lekker onder uw batikdekentje liggen, begraaf Facebook samen met kunstgebit in uw warmwaterkruik, bestel ouderenthuisbezorgd.nl en verder mondje dicht. Voor everyone else who love to cook and share Indonesian recipes: Selamat makan, enjoy and don’t you dare to get zuur yo.
