Duizend odes aan pa zijn de revue gepasseerd op hashtag fransbernhardbedankt. Daar kwam vorige week die speciale blog gericht aan mijn stiefpapa bij. De Boulevard van Dankbaarheid is langgerekt, en er is altijd plaats voor nog meer dankbaarheid. Een mooi verhaal over mijn mama kon natuurlijk niet uitblijven. Want Thank God, moeders is er nog, in goede gezondheid. Wel ver weg in Jakarta. Maar daar heb je cheaptickets.nl voor. Of de Werelddealweken van KLM.
Mijn ouders gingen scheiden toen ik ongeveer vijf jaar oud was. Toen pa vorig jaar overleed, realiseerde ik me opeens dat ik niet alleen te maken had met een moeder, maar ook met de ex/weduwe van mijn vader. Een heel vreemde gewaarwording kan ik U melden. Ik kan denk ik niet goed uitleggen hoe het voelt om nog slechts één aandeelhouder op aarde te hebben rondlopen die mij heeft voortgebracht, en dat de verwekker inmiddels vredig onder de Indische groene zoden ligt.
Enfin. Mama. Mooie vrouw. Ik heb veel van haar overgenomen. Haar gevoel voor stijl, fashionable zijn at all times. Mijn moeder liep ouderavonden in Jakarta af, gehuld in kekke linnen knielaarzen op een mooie, decente doch hippe knielange rok. Dat werk. Haar collectie parfums is legendarisch en episch. Die traditie houd ik getrouw stand. Mijn stash bestaat uit parfums op maat. Voor elke gelegenheid en gemoedstoestand eentje. Nee, dat is niet waar. Mijn maatstaf voor een geur is dat het overdonderend sexy moet ruiken. Ook als ik een zakendoendagje heb. Had ik haar schoenencollectie al genoemd en hoe dat zich verhoudt tot die van mij? Doe maar niet.
De liefde voor boeken heb ik auch van mama. In haar kast prijken Willem Frederik Hermans, Shakespeare, Doris Lessing en Jane Austen. Van haar leerde ik onvertaalde literatuur lezen, want ‘in de oorspronkelijke taal lees je het echte verhaal’. Die tien vertaalde boeken uit de Bruna Top Tien in mijn kast liggen al jaren te verstoffen. Ik ben door mama een purist in onvertaalde literatureluur geworden. Wat ik helaas niet helemaal van haar heb overgenomen is het geduld om een taal te leren. Dat klinkt gek voor een Alfa, en het staat haaks op wat ik hierboven vertel, maar het zit zo. Ik ben heel behendig in dialecten (van papa), en heb een behoorlijke talenknobbel. Alleen, zodra het in een leerstramien zit, zoals bijvoorbeeld een taalcursus, dan gaat het helemaal mis. Franse taallessen toen ik in Jakarta woonde, heb ik helemaal verknald. Recentelijk deed ik een poging tot een cursus Spaans. Lang verhaal kort: ben gesjeesd, maar ben nog steeds graag geziene gast bij de groepsdiners (want zo rol ik). Mijn moeder had die cursusdiscipline wèl, met als gevolg dat ze Duits en Frans uitstekend beheerst. Maar moeten jullie eens opletten als ik een maandje in São Paulo woon: een kroepoek met vet Portugese tongval is het resultaat. Ik leer het snelst op straat zeg maar, en nogmaals, niet van een truttig taalboekje.
Dan carrièreplanning: daar was moeders heel praktisch in. ‘Ga Economie studeren, dan kan je bij een bank werken en dan ben je lekker financieel onafhankelijk.’ U weet allen hoe dit is afgelopen. Maar niks dan goeds over mijn moeder hoor. Haar gastvrijheid, haar indrukwekkende dinertafels; allemaal rechtstreeks gekopieerd naar mijn DNA-streng. Ik zorg graag goed voor mijn gasten en niemand komt ook maar iets tekort. Ogen kom je sowieso tekort, want als ik goede zin heb, dan dek ik de tafel uitbundig, verfijnd, feestelijk en stijlvol net zoals mijn mama dat zo knap kan. Een dansmarieke is mama ook. En ze heeft zowaar zelf een dansmarieke van twee turven hoog op de wereld gezet. Op de HvA-campus volg ik momenteel Urban Dancelesjes, al poppend en lockend, geheel gemodelleerd naar MTV. Superleuk. Oh ja mama, ik wil met alle liefde een dansje met je doen. Maar dan niet zoals vorig jaar op Bali tijdens die muffe salsa-avond. Waar we ons een weg moesten banen door een slome haag honderdplussers. Niet sexy. Je was daar overigens wel by far de beste danseres*hartjes*.
Een moeder die mijn grotendeels alleen heeft opgevoed maakt diepe indruk, in de zin dat zelfstandigheid mij niet vreemd is. Veel dingen zelf willen doen. Zelf organiseren, zelf op mijn bek gaan (bij taalcursus aflevering dertig). Al dan niet gekleed in een kekke outfit, dansend tot het ochtendgloren. Ik ben dan geen financiële kantoorklerk geworden, en het voeren van een intens beoordelingsgesprek in het Frans behoort ook niet echt tot mijn standaard vocabulaire. Maar ik heb *kuch* swag, stijl en charme. Ik zorg altijd goed voor de mensen die ik lief vind/heb en dans me als een malle door het leven.
You did/do well mama. Dankje wel (ook namens Frans Bernhard) Tot snel in Jakarta XXXX.
