Reclamebureau’s. Er is een reden waarom ik er niet voor wil werken. De snelle boys binnen de creatieve industrie-vibe trekt mij niet. Ik zou er denk ik alleen maar supergeïrriteerd van raken. Als ik afgestraft word omdat ik iets meer tijd nodig heb om een strakke short copy te schrijven, dan mij niet bellen hoor. Haantjesgedrag om wie de beste campagnedrol kan draaien; how about no.
En nadat ik onlangs de nieuwe Zara-campagne voor hun nieuwe voorjaarscollectie schoentjes had gezien, is mijn hatelijkheid jegens reclameboys (vooral die de Zara-campagne hebben gemaakt) alleen maar gestegen. Watskeburt dan, Aapje? Ik ga het je vertellen. Zara heeft dus een nieuwe campagne om hun lente-schoentjes te promoten. Je ziet in het korte filmpje verschillende modellen die met hun hakken in allerlei objecten trappen. Dat is op zich al een megagrote WHY waard. Ik snap dat campagnes ook graag artistieke dingen willen uitstralen, maar dan wel met een soort van doel toch. Dat waren de reclameboys deze keer voor het gemak even vergeten? Maar de grootste shock voor mij is dat het filmpje draait om modellen die moedwillig met hun stillettohak bruut in voedsel trappen. In een stuk dragonfruit bijvoorbeeld. En daarna gebeurt hetzelfde met een cupcake en een tros druiven. Ik ga alvast verklappen: vriendinnen die naar aanleiding van deze campagne spontaan de hele schoencollectie hebben gecopped, zijn mijn vrienden niet meer. Want voor de scherpe volgers van Zara-campagnes: vorig jaar gingen ze met precies dezelfde hakken-meets-foodvibe ook al de mist in. Heel eerlijk: ik heb nog steeds liefde voor de Zara. Maar dat ze met deze campagne wederom laten zien dat een glimworm over een beter geheugen en geweten beschikt, i just can’t.
Wat de fuck dacht het creatieve team in hun brainstormsessie??: “Oh darlings, ik ben zoooo enorm inspired door de oorlog everywhere in de wereld. Like, iedereen is starving van de honger. Het lijkt me zoooo enorm powerful om dan fruit en taartjes te laten vertrappen voor het oog van de wereld vol voedselgebrek en schuldenlast door de enorme energiecrisis. Isn’t dat niet helemaal fantastisch? En like, vorig jaar was het ook een dik succes (ehhh, nee hoor) dus why not niet nog een keer?! Ik verzin dit dus nu ff en dik het aan uiteraard. Maar ik zweer het je, de hele totstandkoming van deze campagne is gewoon precies zo gegaan.
Zal ik nog even doorgaan en het geheugen van al die arrogante reclamemensen ÉN de afdeling Ethics van de Zara stevig opfrissings? De recente BALENCIAGA-campagne waarin kinderen met knuffels in bondagevibe op de foto zijn gezet? Of deze: in een wereld en maatschappij waarin dankzij terecht social media-activisme, grote bedrijven het echt niet kunnen maken om gevoelloos om te gaan met thema’s als pesten, bodyshaming, seksisme, kinderexploitatie en oorlogssituaties?
En dan gaat zo’n over-the-top gehypete en ongetwijfeld dikbetaald reclamekantoor een campagne maken waarin modellen met high heels voedsel lopen te vertrappen. Ja, high waren ze zeker ja. En: waarvan het conceptfilmpje plus de definitieve versie gewoon een dikke go van het Zara-hoofdkantoor hebben gekregen aka ik heb er gewoon geen woorden voor.
Goede campagnes hebben verbeeldingskracht, kunnen magisch zijn als de storyline klopt. Campagnes kunnen glasharde boodschappen hebben die doeltreffend zijn. Campagnes kunnen simpelweg lekker zijn en je verleiden iets te kopen. Zara heeft van dit alles precies niets begrepen. Daar hoef ik niet eens een reclame-module van de LOI voor afgevinkt te hebben om zoiets te te kunnen zien. Mi gudu.
