Wat doe je als je balayage nog afstamt van het pre-coronatijdperk en je al googelend en Treatwellend, een insane salon ontdekt? En wat doe je als je ook hun Insta ontdekt, ramvol sexy foto’s van twerkende balayagekapsels, in de meest mind blowing colorways? Met gierende banden een stoel regelen daar natuurlijk.
Afgelopen zat ik in deze veelbelovende salon, vlak onder de rook van Alexandrium shopping mall. Het was 5 december, dus vol verwachting klopte mijn hart. De eigenaresse en haar collega’s bleken Turks. Dat zorgde eenmaal binnen, direct voor een voor mij onverstaanbare maar heerlijke vibe: druk en luidruchtig. Met mijn oogjes dicht was ik in de binnenstad van Ankara, chillend op een terrasje, luistervinkend naar een taal die ik niet master. Kortom, heerlijk sfeertje.
Wat ik alleen níet wist, is dat deze leuke vrouwen een balayagetechniek gebruikten die ik nog niet kende. Ze touperen namelijk eerst het haar bij de aanzet (het tegenkammen en vervolgens het selecteren van plukjes haar die geverfd moeten worden, red). Blijkbaar zorgt dat, vooral als je lang haar hebt zoals ik, voor een heel naturel kleurverloop. Nice. Klinkt solid en helemaal mooi. Maar wat ik ook niet wist, dat dit touperen-ritueel nogal een pijnlijk procesje was. Mind you: een gemiddelde balayagebehandeling neemt zo’n uurtje of vier in beslag. Ik zeg het je: vier uur lang had ik haarmarteling. Want uiteraard was uitgerekend de dame die mijn haartjes mooi moest maken, de meest niet-subtiele kapsterpersoon die God had voortgebracht.
Ze deed me denken aan de Turkse vrouw die mij behandelde tijdens een hammambezoekje in Damsko een tijd terug. Tijdens de scrubbeurt moest ik met paard en wagen mijn navelpiercing bewaken tegen haar hardhandige scrubtechnieken (en tegen haar snor). Had ik dat niet gedaan, dan had deze meid geen navelpiercing meer gehad hoor. En ook geen navel btw.
Anyway, terug naar de salon. Mijn kapster had de zus van hammamvrouwtje kunnen zijn. Namelijk net zo hardhandig en kordaat. Inclusief een stem gesponsord door Marlboro zware shag. Zal ik nog even verder met profielschetsen? Mijn kapster, de vrouw die mijn balayage zou gaan zetten is hét type vrouw die met één kapperbeweging, de complete hangjongerenstrip in district Oost aan haar schaar zou kunnen rijgen. Snap je. En deze kapsterella ging dus bezig met een heftige toupeersessie op me haar. Ik kon af en toe wel huilen zo pijnlijk was het.
MAARRRRRRR WAIT WHAT. Zit ik deze salon nu te bashen? Nope. Niets van dat alles en in tegendeel. Kijk, ik moet wel eerlijk vertellen hoe ik het heb ervaren, toch? Zoals gezegd was het toupeerproces heel auw. MAAR ondanks dat ik met mijn hoofd op de Turkse slachtbank heb gelegen, is het resultaat om te-janken-zo-prachtig-is-het geworden. Ondanks de pijn, probeerde ik steeds aan die prachtige instapics vol wavey kapsels te denken. Achteraf was dit totale mindfulness, in de mix met een rotsvast geloof in deze dames. En terecht. Want 240 lange minuten, 80 toupeerborstelhandelingen, 2 tubes haarverf, 1 wilde föhnsessie, 1 instapcursus Turks en 1 paar houten billen verder, wist ik gewoon niet wat ik zag. Ik leek wel een Turkse glamprinses met Indonesische roots, ja mang. Ik was sprakeloos (en nog steeds).
Voor iedere waaghals die een kop vol sexy haar wil in de meest spectaculaire kleurstellingen: ren naar Sissy Hair&Beauty by Birgul aan de Voermanstraat in Oost. Een heel dikke shout out naar Birgul en haar team. Ze hebben mijn haar letterlijk gekilled en het was every frikkin pijnscheut waard.