Ik zie ik zie wat jij nooit ziet

In navolging tot mijn vorige blog over brillenwinkels, blijf ik helemaal fancy in thema. Ik ga namelijk lullen over hoe goed (of hoe slecht, tis net hoe je het eheh ziet) ik om me heen kijk in vergelijking tot mijn vriend. Dat levert namelijk een superboeiende studie op. Of in elk geval heel funny momenten. 

Ik begin bij mijn vriend Ronald. Die sowieso bij geboorte al was gezegend met het OCD-gen, aka van nature best precies in dingen (zien). Daarnaast had Ronald een groot rijbewijs. Dus met een supergetraind oog mastert hij alle denkbare ingewikkelde kijkrichtingen met 100% verkeersinzicht alles. On top of it komt hij uit een sportfamilie waar next level gevoetbald werd. Dus Ronald is ook scherp op schijnbewegingen en tactieken van de tegenstander (zien). 

Ik ben copywriter en woordkunstenares, toch? Dat betekent dat ik ook non-stop aan het observeren ben. Ik observeer, dus ik zie. Mijn spoken words zijn altijd het resultaat van mijn observaties (naast de random roddels die mijn oren altijd oppikken in het OV, maar dat geheel terzijde). Dus ik kan van mezelf zeggen dat ik scherp ben, witty in mijn kijk op de wereld en hoe ik het opschrijf. Ik zie dus dingen. Sterker: ik zie alles. Of?

Wat ik probeer duidelijk te maken is dat dit blog gaat over observatievermogen en anticiperen op dingen (zien). En dat je er vanuit kunt gaan dat mijn vriend en ik dat op onze geheel eigen wijze en individuele manier heel goed kunnen, toch?

Naaahhh, nee. Althans: ik zie vaak de dingen niet. Voorbeeld nodig?

Ronald kan bijvoorbeeld heel superenthousiast een tiktokfilmpje laten zien met een of ander illusiegrapje erin. Of ik krijg zijn telefoonscherm onder mijn neus geduwd met een lollige VKmag-post met veel tekst, een filmpje of een meme. Het punt is: op het moment dat hij al die shit laat zien, at the end of the day, ik duizend dingen heb gezien. Behalve datgene wat nou juist het hele ding was van die tiktok of meme (‘ooh dat bedoel je, neeeeee zag ik niet’). Dus blijkbaar focus ik op de verkeerde dingen. Of ik focus te lang op 1 ding waar het precies níet om gaat. Snappen jullie het nog?

Ronald ontgaat daarentegen precies helemaal niets. Met hem Wie is de mol kijken is daarom een enorme challenge. Want vanaf de allereerste aflevering had meneer de mol in kwestie allang gezien. ‘Ik zag de mol meteen op minuut 0.8 nadat alle jokers waren opgeteld toen iedereen op de 8e verdieping van het derde gebouw, schuinlinks van de rivier stond.’ Ja, je leest het helemaal goed. Ronald is een molloot next level. Ziet alles, scant elke nieuwe scène, opdracht, hint; elke aflevering weer. En ik? Hahahahaaa! Ik kijk altijd heel globaal, semi-oplettend. Ik zie vooral outfits van de kandidaten. Om te concluderen dat ik nog steeds mijn roeping heb gemist (superstyliste van slecht geklede BN’ers). Of ik zwijmel totaal weg bij de imposante bergketens waar de mol dan weer vanaf moet abseilen. Maar ik zie dus niet wat Ronald ziet.

Zo heb ik sinds we elkaar kennen, al een stuk of 80 keer de Maserati gemist -“ZAG JE M ECHT NIET???”- die once in a while voor onze maisonette voorbij komt shinen. Of ik ben te laat bij het raam, of, daar issie weer: ik kijk precies de verkeerde kant op smh.

Vorige week was het voorlopige dieptepunt van mijn kijkvermogen. We waren samen in de supermarkt toen Ronald, die voor me liep, opeens omdraaide en nogal heftig met z’n ogen zat te seinen. Die paar ogen stuurden me naar een persoon die met winkelkarretje mij net wilde passeren. Zelf zou het me natuuuurlijk totaal niet zijn opgevallen, want ja, mannetje winkelkarretje, whats the fuss. Ware het niet dat op de rand van het winkelkarretje een HUGE MOTHER FUCKER PAPEGAAI zat te chillen. EEN PARROT MENSEN. Zelfs een vlieg in een pak ontbijtgranen had die brandweerrode parrot kunnen zien. But not me. Ja jongens, ik weet, het, het is funny en ontluisterend tegelijk.

Tot volgende week hoooiii.

UPDATE Wie is de mol?: Ronald heeft onze Mol-poule verloren en bleek alsnog op de verkeerde mol te zitten. Maar de truth is: ik heb gewoon goed gegokt dit keer, de verborgen hints zie ik nog steeds niet hoor.