Pubquizzen met eenzame ouwe besjes en baasjes. Vorige week organiseerde één van mijn favoriete organisaties, De Nieuwe Poort, dit event in de Week van de Eenzaamheid. Ok, vooruit er zat ook een vet praktische reden achter. DNP zit op de Zuidas, om de hoek van station Damsko Zuid, twee koprollen van de VU vandaan. Enfin. Ik had écht zin, om na een dag knallen op de VU, die eenzame oudjes te entertainen. Maar dan niet only the lonely, dus nam ik mattie Maarten mee (die voor het gemak ook in Damsko Zuid woont). Wat ik tof vind aan DNP, is dat het eigenlijk een enorme ballentent is waar voornamelijk Zuidas-yuppen hangen, maar dat de events en lezingen allemaal een zinsgevings- en/of sociaal component hebben. Ik vind het dikke prima dat al die royaalverdieners lekker kunnen omrollen in hun targetgeladen borrelpraat. En daarna met datzelfde bierige enthousiasme, vol gaan voor een kletspraatje met een eenzame oudere bijvoorbeeld. Vind ik leuk.
‘Ik heb Gabriël gezien, badend in het licht, echt waar’, probeert Henk, een bijna tandenloze zeventigplusser het ijs te breken. We zitten aan een tafeltje waarin ik ben ingedeeld samen met nog een andere eenzame dame ‘uit Perzië’ en twee millennials, die allebei bij ABNAMRO werken. Ik word direct geconfronteerd met Henk’s confession. En ik moet heftig naar het toilet. Vet vervelend. Want je weet dat hoe eindeloos Henk ook in de herhaling valt over zijn Gabriël, jouw luisterend oor een niet in geld uit te drukken cadeautje voor hem is till the day he dies. Dus hield ik de boel op, en luisterde ik naar Henk. Ik vroeg Henk of ie het niet eng vond om opeens zo’n stralend engelenapparaat in zijn kamer te zien. Nope. Want voor hem was dit zijn meest mooie ervaring in een bewogen leven met te veel zware momenten die hij terloops noemde (maar die ik hier gewoon even níet ga noemen). Iemand die zo veel troost vindt in een engel, en dan toch doodeenzaam is. Taai vond ik dat. Mattie Maarten zat ondertussen supergeanimeerd aan een ander tafeltje, met twee zilvergrijsharige gesoigneerde dames aan de witte wijn. Strakke actie, die wat mij betreft valt in de categorie: Hoe regel ik chicks met levenservaring- les 1 voor gevorderden.
De pubquiz zelf was de volgende brute confrontatie. Wij youngsters dachten vantevoren natuurlijk alle ‘hedendaagse vragen’ met twee vingers in de neus te kunnen fixen. Maar, die hele trits superpopulaire hitjes van het niveau Ed Sheeran die de pianist eruit knalde, zorgden vooral voor veel samengeknepen oogjes en het welbekende ‘shithoeheetidiezangeresnou!!’-repertoire. Ook hielp het niet dat de aan ons team toegewezen gay-oudere, Ben, totaal niet aangehaakt was aan onze missie. Onze missie om de hoofdprijs (borrelhapplateau) binnen te halen en weg te kunnen tijgeren. Nee joh. Ben die herkende geen enkel liedje (‘is dat uit mijn tijd??’, ‘is het waar??’) en kon het plaatje met een houten unit uit het jaar 10 voor Christus (lees: een ouderwetse tol) ook ‘echt niet’ thuisbrengen. Uh, organisatie der DNP, volgende keer wel even strenger recruiten aan de verzorgingstehuispoort a.u.b. Want dit was echt té hard werken voor ons puppies met Ben. Die, ondanks dat hij schitterde in afwezigheid, een frequent DNP-ganger bleek te zijn. ‘De vorige evenementen hier waren ook altijd heel gezellig hoor’, aldus Ben. Nja Ben, we pakken zo je wandelstok nog af. Met je gezellig. Maar gelukkig bleek Ben wél zijn waarde te tonen bij het onderdeel quotes. Bij een wereldberoemde wie-kent-m-niet-uitspraak, sprong hij namelijk spontaan van zijn stoel. Vorige week had Ben namelijk nog een film gezien met deze memorabele uitspraak erin. ‘Het is van Ghandi’. Ghandi was natuurlijk niet het juiste antwoord, maar het bitterballenfestival sleepten we uiteraard wel glorieus binnen. Hoezo sterk staaltje scenarioplanning. Daarna liep de zaal langzaam leeg. Ben bleef nog even hangen en Henk was zoek. Die bleek beneden aan de bar te zitten. Alleen. Met zijn rug naar de bierdrinkende millennials, turend naar de lila neonverlichting boven de bar. Zou hij Gabriël weer hebben gezien?
‘This life is what you make it. No matter what, you’re going to mess up sometimes, it’s a universal truth. But the good part is you get to decide how you’re going to mess it up.’ – Antwoord C: Marilyn Monroe.
Kom vooral zelf een keertje buurten bij DNP, vind ik ook leuk.
