Jongens, zullen we het even hebben over die Banaan in duct tape-gate?!
Ik vind er namelijk wat van als apenkop met een voorliefde voor bananen.
Om te beginnen: ik heb hartjes voor kunst (in het algemeen). Zelf ooit begonnen met het bewonderen van kunst en bouwwerken uit het jaar kruik. De afbrokkelende Acropolis, de intense Borobudurtempel op Java, de muurschilderingen in de rotsen op Sri Lanka. Mijn moeder en stiefpa zijn verantwoordelijk voor mijn interesse in de Oudheid. Geschiedenis maakt dus altijd indruk op mij. Heel lang was ik fan van schilderkunst van de Oude Meesters. Rembrandt, Frans Hals, the works. De details, de finesse van die gasten om lichtinval en knappe koppen te schilderen is meesterlijk, ja toch.
Van de 17e eeuw-units maakte ik op gegeven moment de switch naar moderne kunst. Gewoon, zomaar. Noem het persoonlijke artistieke evolutie. Al dat middeleeuwse gepriegel, de krullen, de zuilen. Done with that. Dus begon ik modern art expo’s af te vinken. Heel interessant staren naar bijvoorbeeld een video-installatie met beetje shady beelden van naakte peoples, bloed en Ghost Adventures-geluiden. Of een zaal binnenlopen waar de mensen daar onderdeel bleken te zijn van een conceptuele kunst-installatie. Dit vind ik persoonlijk al te conceptueel.
Ja, ik ben fangirl van moderne kunst, klopt. Maar het moet niet tè intellectueel zijn. Er mag humor in zitten, een onverwachte wending. Het liefst groots en meeslepend. Kunstinstallaties met een ordinair randje bijvoorbeeld. Klibansky, die levensgrote gorilla’s overgoten met gouden bling-coating maakt. Of de opgezette haai van Damien Hirst. Vind ik leuk.
Dus. Ik vind conceptuele kunst interessant en ook vaak funny op een indrukwekkende manier. Omdat het je eigen fantasie prikkelt. Omdat wat je ziet vaak een soort mind fuck is. En nadenken is altijd goed toch? Maaarrrr. Ik heb zoals gezegd mijn grenzen.
Die banaan. My gosh. Een banaan gekilled met duct tape en daar much monnie voor vragen. Ik vind dit soort ‘kunst’ echt getuigen van een soort arrogante luiheid. Maar echt. Kijk, het leuke van kunstenaar zijn is dat je de volledige vrijheid hebt om iets te maken. Maar neem je audience serieus dan. Dat doe je niet door een banaan op een muur te plakken en daar heel fancy over te gaan doen. Ik leer niks van jouw banaan en kriig geen inspiratie. Nou jij weer.
Als je de zin/onzin van kunst op een unieke manier wil presenteren, doe daar dan megahard je best voor. Doe het met bezieling. Een banaan duct tapen wat is dat. Heeft met aspiraties niks te maken. Maar goed wie ben ik. Misschien ben ik wel stom dat ik de muren niet allang heb lopen sauzen met mijn chips-stash. En daarom gruwelijk veel geld ben misgelopen.
Hou op met mij hoor.
