Mango mi amore

Mi gudu. Wat ben ik eigenlijk een onbetrouwbare aap. Wat voor confession is dit nou weer apenkop. Nouw, precies drie maanden geleden beloofde ik plechtig op de grams dat ik snel weer zou gaan bloggen. Vervolgens verviel ik daarna precies drie maanden lang in een pre-winterslaap XL eyyy. Schaamteloze luiheid was het. Iets anders maak ik er niet van. Dus mea culpa lieve mensen. Ik ga proberen mijn blogleven te beteren, te beginnen met dit blog. Gaat uiteraard over een van mijn grootste hobby’s: voedsel. Dit keer geef ik mango de shine. U weet wel, de vrucht waar mensen helemaal goed op gaan of juist helemaal niet (met deze laatste groep wil ik dan sowieso niks te maken hebben, maar dat terzijde).

Mango’s dus. Mijn liefde voor dit fruit ontstond in Indonesië waar ik een tijdje woonde. Heb me daar compleet gek aan mangga gegeten zoals ze het daar noemen. Gaat ook easy want daar koop je voor twee euro voor een maand aan mango’s. Nou wij weer in Nederland, waar we een vermogen moeten uitgeven wil je je smoothie een tropische upgrade kunnen geven ja toch. En die bakjes met gesneden mangostukjes hè. Die halen ook het bloed onder je nagels vandaan hoor. Je koopt namelijk net een bak Russische roulette: als je pech hebt, dan kauw je op vet onrijpe stukjes mango en is je smaakpalet voor een week naar de haaien. 

Anyway. Wij kopen dus mango maar meestal als het in de aanbieding is. Dan laat ik ‘m vervolgens nog een tijdje staan zodat ie nog lekker door kan rijpen. Maar dan gebeurt het volgende: elke dag dat de mango een dag langer in zijn fruitschaal ligt te chillen zeg ik tegen mijn vriend: ‘die mango moet wel op, straks is ie te rijp namelijk.’  En nu komt het: die huishoudelijke fruitmededeling wordt nooit into action gezet. Want wat er dan gebeurt is dat er een filmpje in onze luie hoofden wordt afgespeeld waarin we de mango eerst moeten schillen (duurt een uur), dan klungel je met in stukjes snijden van die glibberige vrucht die ook nog vet veel sap afgeeft (duurt ook een uur). En dat puntje bij paaltje van die vrucht die ongeschild heel biggie is, heel weinig overblijft wanneer eenmaal gesliced. Bruhhhh. Geen zin meer man. Oh ja, eervolle vermelding voor mijn vriend die tussendoor pogingen doet om die mango te masteren door tik tok studie te doen. Zo’n hack waarin je vol ongeloof naar een mango slice-techniek zit te kijken die precies 1 seconde in beslag neemt. Whatever.

En zo kwijnt die superlekkere mango, jeweet die vrucht waar ik altijd zo stoer mee doe – want echt Aziatisch fruit toch, weg op onze fruitschaal en doen we er aan het einde van de rit precies helemaal niks mee. Dan kijken wij elkaar weer lazy en glazy aan en zeggen we tegen elkaar: ‘Volgende keer toch maar weer proberen te slicen volgens die tiktak hack of gewoon helemaal negeren hoor die vrucht.’ 

Sorry mango, we love you but we aint worth your while.