Ik stond dus afgelopen zondag op een rommelmarkt in mijn oude buurtje op het Heemraadplein want je meit moest overtollige kleding en shoes kwijt. Dus droomde ik al dagen van een compleet uitverkochte kraam dankzij al die lokale fashion influenceressen en studenten uit West die allemaal op de Westkruiskade lopen te pronken met taile maat S en schoentjes maat 36. Maar ik gokte ook serieus op de huidige economische struggles van mensen die helemaal niks nieuws kunnen kopen maar nog net een eurootje of vier over hebben voor een toffe trui.
Ik wilde het daarom ook echt serieus aanpakken en had al de nodige retailpreppings getroffen: kartonnen bordjes uit mijn H&M deliveryboxen geknipt en met dikke stift van die heerlijke marktlui-slogans erop geknald: ‘Alles in deze bak 1 euro/pst’ en wat dacht je van deze: ‘Kleine maatjes kleine prijsjes’. Alstublieft, helemaal zelfstandig uit mijn mouwtje lopen schudden.
De doorloop viel uiteindelijk een beetje tegen. Niet heel schokkend want zondag was de laatste dag met hittegolf-temperaturen. Maar toch, maar toch mocht ik niet klagen: vanaf 9 uur tot ongeveer begin middag waren de moedigste struiners al gespot bij de kraampjes. En omdat ik zo’n observator ben viel het me vooral op dat het vooral oude mannetjes waren die in mijn ‘vijftig cent-bakje kwamen graaien.’ Oké dan. Het had wat droevigs en grappigs tegelijk: oude mannen die gummetjes, slingers en nepgouden ringetjes zaten te bestuderen. Het is voer voor nieuwe spoken words, dat sowieso.
En waar ik eerst nog hoop had dat mijn ‘kleine prijsjes-borden’ dé killer tactiek van de dag zou zijn, was het mij na een uur al duidelijk dat items van meer dan drie euro (!) het hands down lastig zouden krijgen. De bordjes met ‘winterjassen voor 6 euro’ en ‘sweaters voor maar 5 euro per stuk’ had ik daarom vrij snel van de kraamstellages getrokken, ugh. Maar vooral kreeg ik te maken met gehaaide Marokkaanse moeders die zelfs items van twee euro al “dhuuuuuuuur” vonden. Ik gaf ze eerst nog side eyes terug nadat ik eerst zelf een stuk of 100 rollende ogen had geïncasseerd. Maar hee, het was te warm om te battelen hierover. En eerlijk: ik wilde gewoon van mijn kledingstash af. En snel wat.
En waar waren die mini-fashionista’s dan waar ik zo op gehoopt had? Of ben ik de enige vrouw in Rotterdam met maat S en schoenmaat 36? Nee toch nou dan. Nahh, die fashion-influenceressen waren gewoon slim: die zaten met een cocktail of bubble tea lekker op het balkon of terras aan zee te chillen met hun telefoon. Op Vinted te koekeloeren smh.