My foon needs carglass

Mijn vriend kreeg afgelopen weekend een hartverzakking. Niet van mij, want wij hebben een superchille relatie zonder stress enzo. Nee, de hartverzakkings kwam door mijn foon. Die had ik afgelopen zaterdag namelijk laten vallen op de betonvloer van Leeszaal West waar ik stemadviseur was tijdens de Poetry Slam Rotterdam finale. Mijn pastelblauwe Samsung S20 heeft nu dus een Carglass-sterretje in de rechterbovenhoek, met enorme breuklijnen naar het midden van de behuizing. Ik denk dat ik zelf pas volgend jaar bij een derde lockdown erachter was gekomen dat mijn behuizing brokko was gegaan. Of misschien zelfs pas bij de eerste oliebol op nye 2021. Ik ben echt superlaconiek met dat soort dingen. Mijn vriend niet. Die is heel schattig superzuinig en netjes op zijn spullen. Vandaar zijn nearly lockdown heart attack. Mijn broertje is ook zo’n zuinig-op-spullen-gast. Ik weet nog toen ie nog een puber was, wij met z’n allen aan het shoppen waren in Jakarta. Van zijn zakgeld kocht ie een of andere Marvel comicbook in plastic cellofaan. Ik geloof dat dat boekje een museumstuk is geworden op zijn kamer: Captain America forever in plastic to eternity. Ik vond dat mind blowing apart. Ik bedoel, ik koop schoentjes om ermee te flaneren. Niet om ze naast de afstandsbediening op het dressoir te leggen toch?

Toen ik mijn Samsung S20 deze zomer via de post binnen kreeg, stond ik dankzij mijn vriend dezelfde dag nog in de online telefoonhoesjeswinkel te windowshoppen. ‘Anders beschadig je je telefoon, is zo zonde.’  Nja, Bescherming kon geen kwaad. Alleen gaan de superslim features van de S20 wel verloren met zo’n extra plastic laag eromheen, dacht ik nog. Ik besloot dat beschermhoesje te kopen maar voor zolang het duurde hoor. En het duurde dus inderdaad niet lang voordat ik het zat was en deed ik ongeveer drie weken geleden een ‘Free the S20’. Boyfriend keek toen al nerveus naar mijn unprotected telefoon. Maar ik riep steeds heel stoer dat een Samsung niet zo’n weekdiertje is zoals een iPhone dat wel is hahaha. Wat was het ook alweer: wie het laatst lacht lacht het best? 

Anyway: mijn vriend had meteen opgezocht wat ik kon doen met mijn injured foon: check of je een nieuwe kunt krijgen of laten repareren voor 70 euro. Je raadt het al: ik heb naar nog geen enkele optie gekeken en bel, werk en socialize gewoon vrolijk verder op mijn Androidiaanse scherven van geluk. Want geluk kunnen we wel gebruiken hoor in deze komende dikke lockdown-periode.