De West-Kruiskade. Ik weet. Ik heb er al een paar dingen over geschreven. Het is ook makkelijk scoren als je er sinds een jaar slechts twee koprollen vandaan woont. Zo schreef ik eerder een blog over mijn zachtaardige huisarts die veel (junks en prostituees) in zijn praktijk voorbij heeft zien komen. En eentje over de West-Kruiskade zelf als onneembare vesting vol B-circuit straatgasten met hun leleke bakken. Een straat waar het de hel is voor fietsers zoals jij en ik. Over de snackbar om de hoek die een heel slechte kopie is van Kentucky Fried Chicken (door de slogan en look&feel letterlijk te kopiëren). Waarvan de Hindoestaanse eigenaar met priemende ogen nietsontziend over zijn nep-Kentuckytoko waakt. Zelfs de klanten die antisociaal gedrag vertonen eten hier eerbiedig en rustig hun kippetje op.
Van de week liep ik weer door mijn multiculi (ik haat dit woord) hindernisbaan. Voorbij een bakfietsmama die twee plastic Aldi-shoppers XL aan knusse weekendboodschappen had ingeslagen. Voor een bedrag waar de gemiddelde Westkruisert een maand of twee op moet teren. Voorbij een groepje Turken en Surinamers, waarbij een potige Surinamer een pokdalige Turk in houdgreep op de grond hield. Ze hadden ook publiek: een Turkse papa die het redelijk opgefokte stelletje gadesloeg, met een baby met porseleinkleurig gezichtje op de arm. ‘Hij doet agressief, bedreigt personeel met mes’ hoorde ik nog net in de BBQ-walm toen ik langszij dit sterk staaltje burgerplicht mijn weg vervolgde. Nog geen twee deuren verder geniet een vader en zijn blondekrullenkind op een bankje van een ijshoorntje bij ijsboer de IJssalon.
Wat langzamer –want ze zijn met veel-, loop ik voorbij een groep Chinezen die hoogstwaarschijnlijk door de Lonely Planet afdeling China naar dit deel van Rotterdam zijn genavigeerd. Vooral het stuk West-Kruiskade ter hoogte van wijkpark Oude Westen en Kruisplein, is het domein van de wok, de ramen, sushi, kampongfood, massages&nail en de Oriental supermarket. De Chinese toerie’s kijken hier gebiologeerd naar hun eigen achterland. Alsof ze voor het eerst de zonnebloemen van Van Gogh zien. Ik moet me een weg banen tussen deze generatie selfie-Chinezen.
Daarna bots ik bijna tegen twee alcoholisten op. Beiden in campy jaren tachtighemdje gestoken, en beiden in het bezit van knalrode neuzen. Zo op het oog zijn de drinkebroers in geanimeerd gesprek. Hoewel lam, lijken ze in opperbeste stemming. Kan ook niet anders onder deze aangename temperaturen. De zon doet ook op de West-Kruis goede zaken. Dat is vaak ook het moment dat de ouden van dagen van verzorgingstehuis Humanitas Leeuwenhoek worden gelucht aan de straatkant. In te ruime pakken zitten tengere, grijze Surinaamse mannen, verschrompelde vrouwtjes met kleurrijke jurken en grote zonnebrillen te keuvelen in Antiliaans op de houten bankjes, hun bewogen leven overdenkend. Leeuwenhoek is zo’n verzorgtehuis dat ‘midden in de samenleving’ staat. De houten bankjes worden vaak geconfisqueerd door hangjeugd, verdrietige jeugd, opgefokte stelletjes, junks. Al dan niet in gesprek met de inwoners die eigenlijk nog het meeste recht hebben op die chillbankjes. Maar dit is ook mooi, alles voor de ‘midden in de samenleving’-propositie. Ten minste, als alles goed gaat en het niet uit de hand loopt zoals daarnet, met die Turk en Surinamert.
De West-Kruiskade. Ik raak er niet over uitgepraat. Hoeft ook niet. Als ik er niks meer over heb te vertellen dan is het pas goed mis. Dat betekent namelijk dat deze kapotlevendige buurt in non-descript verval is geraakt.
En dan, als ik weer terug naar huis wandel, komen ze in mijn blikveld. Ik weiger er eigenlijk foto’s van te maken. Voel me dan zo’n buurttoerist. Maar ik doe het toch. Een feauteau van de prullenbakken die speciaal voor de West-Kruiskade zijn gemaakt.
Zooi als synoniem van de teringzooi die de West-Kruiskade ooit was. Zooi als synomiem voor de rugzakjes waar het gros van de West-Kruispassanten- en bewoners hun hele leven mee rondzeult. Vol moeizame verhalen en rijke anekdotes. Hoe een prullenbak symbool kan staan voor een hele wijk. Kan ook alleen hierzo op de West-side.
Blog over mijn toffe huisarts lezon? Hierrr issie.
En hier mijn blog over hoe niet tof fietsen op de West-Kruis is. Dan weet u dat.
