What’s in a name is all insane

Merknamen, verpakkingen en mijn sensitiviteit daarvoor. Het is een ding. Misschien ben ik extra gevoelig omdat ik in de communicatie zit, op marketingafdelingen heb gewerkt en gewoon omdat ik euuh een megagoed gevoel voor stijl heb. Ik leg het uit.

In de badkamer ligt in een hoekje van mijn stash-mandje een fles conditioner heel eenzaam te zijn, terwijl de inhoud eigenlijk dikke prima is. Waarom dat is? Omdat de conditioner INECTO heet. En ik dat een kapotlelijke naam vind voor een fijne fles haarschoonmaak. Ik bedoel, bij INECTO heb ik associaties met een heleboel andere dingen dan conditioner hoor. Wat dacht je van Inecto schoonmaakbedrijf, Inecto insectenspray of Inecto-capsules voor je inwendige coördinatie? Klinkt geniaal toch? Of deze: “Hee, we kunnen die ladekast voor kantoor in bulk bestellen bij INECTO B.V., handig hè?” Precies. Inecto is een seksloze naam voor iets waar je je haar dus sexy mee kan laten ruiken. Ik kan niet.

Een ander A-merk in huidverzorging met de werkelijk afzichtelijke naam: FILORGA. I mean, really? Bij Filorga denk ik meteen aan een zusje van Viagra. Of aan een heel heftig organisch antikatermiddel voor veganisten. Terwijl het een heel prima huidverzorgingsmerk is (zeg ik uit ervaring). OLAPLEX is ook zo’n mooie. Je zou bijna denken dat je er soepjes in kunt trekken. In van die supershiny degelijke OLAPLEX-kookpannen. Maar nope. OLAPLEX is namelijk een Amerikaans shampoo A-merk dat heel goed werkt tegen haar dat (bijna) overleden is. Ben je zomaar gefopt door een lelijke merknaam, vervelend hé?!

Volgende voorbeeld wat ik problematisch vind (maar waarvan ik het product toch ook wel weer koop want lekker): de KNOPPER wafels. Ze hebben sinds kort ook een variant in KOKOS omgomgomg!! Maar even serieus. Bij de naam KNOPPER denk ik dus niet aan overheerlijke sweetie chocola. Eerder aan de breigaren van oma Bep: “Zeg kleinkind, haal jij ’s even een paar bollen wijnrode breigaren bij de Knoppert op de van Schendelenstraat. Hier heb je een euro”. Voel je ‘m? Ander voorbeeld wat in onze keukenkast woont: de Inproba-dingen zoals sambal en sauzen. Smaakt allemaal prima, maar de naam is natuurlijk uitermate ongezelligheid. ‘De lachende kroepoek’ klinkt al een stuk leuker toch. Maar apparently mag er niet worden gelachen als je Indonesisch eet? Ik sta voor een raadsel. Vooral bij Inproba en Inecto is het de intense luiheid van de marketingafdeling geweest. Dit soort type namen zijn vaak het resultaat van bedrijfsnamen die in elkaar worden geklust vanwege een fusie. Of dat überhaupt twee zakenpartners samen gaan werken en per se hun DNA in 1 naam verwerkt willen zien. Dan krijg je dit soort ellende.

Beetje in dezelfde categorie probeer ik al mijn drogistspullen bij de Etos te halen en niet bij Trekpleister en de Kruidvat. Niet alleen vanwege die hopeloos lelleke bedrijfsnamen, maar ook omdat de Etos wél kosten noch moeite spaart om te investeren in verpakkingen van het huismerk. Smaken verschillen natuurlijk; maar ik vind de neutrale kleuren en simpele ontwerpjes van de Etos douchegels, shampoos en huidverzorging heel chique overkomen. Daar zijn de Trek & de Kruid echt net kermisattracties bij.

Kortom: het is klein leed vergeleken met wat er in de wereld gebeurt. Maar jullie snappen natuurlijk ook dat Het Aapje juist de taak heeft om een ieder een beetje te laten lachen, juist in deze tijden. Ik hoop dat het gelukt is. Overigens mijn merkenrant mag dan vermakelijk zijn, maar intussen erger ik me er wel oprecht intens aan. Met je Knopperkoekje en Inectokapsel.